خرد بهتر از هرچه ایزدت بداد

در علم اقتصاد کلاسیک ، منابع اقتصادی به چهار بخش تقسیم شده است :  نیروی کار ، سرمایه ، زمین ، مدیریت

ولی اکنون نگاه تازه ای به این بخش بندی می شود . در بخش بندی جدید ، از هر عاملی که در تولید کالاها و خدمات جدید بکار رود به عنوان سرمایه یاد می شود . در این نگاه جدید ، نیروی کار هم ، یک نوع سرمایه است که به آن سرمایه انسانی می گویند. می توان با آموزش نیروی کار ، میزان سرمایه انسانی را افزایش داد . برای نمونه ارزش سرمایه انسانی یک پزشک عمومی و یک پزشک فوق تخصص ، در ارائه خدمات پزشکی قابل مقایسه نیست . روشن است که پزشک فوق تخصص در درمان بیماران ، دارای توانایی به مراتب بیشتری  نسبت به پزشک عمومی است .در این نگاه ، مدیریت هم نوعی سرمایه است که در استفاده بهتر از سایر سرمایه ها مهارت دارد . زمین هم نوعی سرمایه است که در ترکیب با سرمایه های دیگر در تولید کالاها و خدمات مشارکت دارد . زمینی که در تولید کالاها و خدمات نقشی نداشته باشد یک دارایی بی استفاده است . مدیری که در بهبود تولید کالاها و خدمات  نقش مثبتی نداشته باشد یک دارایی مضر است .نهادهای اجتماعی با کارکردهای مثبت ، یک سرمایه هستند که باعث می شوند کالاها و خدمات بهتری تولید شوند . فرهنگ اجتماعی یک جامعه می تواند نقش یک سرمایه بزرگ را داشته باشد . این فرهنگ اجتماعی در صورتی که باعث تولید کالاها و خدمات بهتر نشود و یا مانعی برای تولید کالاها و خدمات شود می تواند یک دارای زیان آور تلقی شود . راستگویی و درستکاری ، کوشایی ، خردمندی ، خردورزی ، دانش دوستی ، دانش پژوهی ، اعتماد ، محبت ، دوستی ، مهرورزی ، خوش خویی ، آرامش اجتماعی ، لبخند ، شادی ،همزیستی و سازگاری با دیگران ، خوش رفتاری ، خوش زبانی و ..... همه سرمایه هستند که در صورت نبود و یا کمبود هر یک از آنها ، کالاها و خدمات خوب و مناسب تولید نخواهد شد و مردم کشوری که دارای سرمایه کمی هستند در تنگدستی و فقر و سیه روزی به سر خواهند برد .