در علم اقتصاد ، به علت گستردگی متغیرها و عوامل تاثیر گذار ، نمی توان اثرات یک تصمیم را به طور شفاف مشخص کرد . زیرا پیامدهای یک تصمیم در کوتاه مدت ممکن است دلپذیر و خوشایند باشد ولی پس از گذر زمان ، درد و رنج و پیامدهای ناخوشایند آن تصمیم آشکار می شود . برای نمونه فرض کنید که کسی بخواهد در جوانی همه ی درآمدی را که به دست می آورد خرج کند ( مثلا برای خوش بودن در دوران جوانی )و هیچ برنامه ای برای آینده ی خود و فرزندان خود نداشته باشد . این کار در نگاه اول ممکن است بسیار خوب به نظر برسد  ولی در گذر زمان و با افزایش سن و کاهش قدرت بدنی و فکری فرد یاد شده ، و بزرگ شدن بچه ها و افزایش هزینه های جورواجور مربوط به آن، پیامدهای ناخوشایند آشکار می شوند. مثال دیگر ، تنبلی  کردن و نداشتن فعالیت بدنی و خوردن انواع خوراکی های خوش مزه و زیان آور مانند زودخورش ها( فست فودها)، نوشابه و چیپس و پفک و ... که در کوتاه مدت برای بیشتر افراد دلپذیر است ولی پیامد بلند مدت آن انواع بیماری ها و درد ورنج ناشی از آن می باشد . پس انداز و سرمایه گذاری ، در کوتاه مدت ، دشواری بسیاری به همراه دارد ولی در درازمدت باعث افزایش در آمد و بهبود سطح زندگی کسانی می شود که پس انداز و سرمایه گذاری می کنند.  تعرفه بالای واردات خودرو،  شاید در نگاه اول باعث ایجاد اشتغال در شرکتهای خودروساز داخلی شود ولی در داز مدت باعث کشته شدن تعداد بسیاری از افراد به علت خودروهای داخلی بی کیفیت و نا ایمن و آلودگی هوا و افزایش فشارهای روحی و روانی افراد جامعه می شود و همچنین باعث تنبلی ذهنی  حودروسازان و در نهایت شکست در برابر  رقبای خارجی می گردد . بیشتر افراد ( ازجمله دولت ) فقط به درآمد ناشی از تعرفه و احیانا اشتغال در کوتاه مدت نگاه می کنند ولی به پیامدهای ناگوار بیشماری که وضع تعرفه باعث می شود توجه نمی کنند . تعرفه واردات میوه و دیگر فراورده های کشاورزی ، باعث تشدید تنش آبی و در نهایت بحران آبی بیشتر در ایران می شوند که معمولا دیده نمی شود .