به نام آفریننده شب و روز

همه ما در هر شبانه روز، درحال تصمیم گیری و درنهایت انتخاب کردن هستیم. برای نمونه : ساعت چند از خواب بیدار شویم ؟ صبحانه چه چیزی بخوریم ؟ برای رفتن به سر فعالیت روزانه از چه وسیله ترابری ای استفاده کنیم ؟ ناهارچه چیزی بخوریم ؟ آیا خودرو بخریم یا نه ؟ چه خودرویی بخریم ؟ حتا برای قدم زدن هم ، دست به انتخاب می زنیم و بین مسیرهای موجود ، یکی را انتخاب می کنیم . ما در هر لحظه در حال انتخاب کردن و اجرای گزینه مناسب برای خودمان هستیم . برای مثال، پیش از ورود خودروهای خارجی به کشور ، مردم ناچا بودند بین خودروهای ساخت شرکت های انحصارگر داخلی که در اختیار دولت بودند و قیمت های گزاف وکیفیت بسیار پایینی هم داشتند وخودروهای خارجی دست دوم و فرسوده ، یکی را انتخاب کنند. برخی هم گزینه " نخریدن خودرو " را انتخاب می کردند. کسانی که در آن شرایط ، خودرو نو داخلی را برای خرید انتخاب کردند با این تصمیم خود ،به خودروساز داخلی کمک کردند که حدود چهار دهه به تولید همان خودروی بی کیفیت ادامه دهد و حالا پس از طی شدن چهار دهه ، انگشت به دهان ، خودروهای کره ای ( هیوندای ، کیا ، دِوو ، ....) و چینی ( جَک ، ام وی ام ، لیفان ، ...) و ژاپنی ( هوندا ، نیسان ، تویوتا ، مزدا ، میتسوبیشی ، سوزوکی ، ایسوزو  و .... ) و آلمانی ( فولکس واگن ، بنز ، آئودی ، بی ام و ، پورشه  و .... ) و ایتالیایی( لامبورگینی ، مازراتی و ....) و .... را در خیابان های کشور خود در کنار خودروهای داخلی، شاهد باشند. به هر حال در شرایطی که نتوان انتخاب کرد رقابت وجود ندارد. مثلا در سربازخانه ها ، رقابتی برای اتخاب تختخواب وجود ندارد زیرا همه تختخواب ها یک شکل و یکدست و یکرنگ هستند. یا در محیط کارمندی ، رقابتی برای انجام بیشتر و بهتر کارها وجود ندارد زیرا مبنای پرداخت حقوق ، کارایی کارکنان نیست . در هر اقتصادی که انحصار حاکم باشد و این انحصار هم در دست دولت باشد رقابت در پایین ترین حد خودش قرار دارد و قدرت انتخاب از انتخاب کنندگان گرفته می شود .برای پویایی و نشاط و نو آوری و اختراع و بهبود همیشگی ، بایستی انحصارها و به ویژه از نوع دولتی آن برداشته شود و شرایط رقابتی به وجود آید .